در روز‌هایی که بازار اجاره مسکن برای بسیاری از شهروندان ایرانی به دغدغه‌ای جدی تبدیل شده، نگاهی به برخی سکو‌های اینترنتی نشان می‌دهد بخشی از آگهی‌ها با واحد پول دلار یا یورو منتشر می‌شوند. در این آگهی‌ها، خانه‌هایی در مناطق شمالی تهران یا نقاط خاص شهری به اتباع خارجی و شهروندان اجاره داده می‌شود و مبلغ اجاره از ماهی ۲ هزار دلار تا حدود ۴ هزار دلار یا یورو درج شده است. این در حالی است که این نوع قیمت‌گذاری خارج از چارچوب رسمی و قانونی ثبت معاملات ملکی در کشور انجام می‌گیرد.
معنا و مفهوم این قیمت‌ها چیست؟
پایگاه خبری تجارت‌نیوز در گزارشی که روز شنبه ۱۳ اردیبهشت منتشر کرد، از واحدی مسکونی در خیابان فرشته خبر داد که قیمت آن بین ۱۱ تا ۱۳ میلیون دلار براورد شده است. قیمت این واحد که در ساختمانی خاص با سالن اجتماعات ۵۰۰ نفره، کافه و آشپزخانه در لابی با واحد‌هایی با متراژ ۵۵۰ تا ۹۵۰ مترمربع قرار دارد، برابر با قیمت یک ملک هزار و ۱۳۳ متر مربعی در منطقه دیپلمات‌نشین واشینگتن است.
مناطق شمالی شهر تهران چندسالی‌ست، میزبان خانه‌های لوکسی شده است که قیمت آنها از ویلا‌های مبله و لوکس آمریکایی نیز بالاتر رفته است.
یک سوئیت ۱۸ متری در سلسبیل تهران، با ودیعه ۳۰ میلیون تومانی و اجاره ماهانه ۱۰ میلیون تومانی معامله می‌شود.
مقایسه پایه حقوق ۱۳ میلیون تومانی با اجاره بهای خانه‌های لوکس در تهران بحث برانگیز شده است.
این روز‌ها به حدی اجاره خانه در ایران بالا رفته که شاهد یک پدید عجیب هستیم.
با افزایش ارزش زمین شهری و قیمت مسکن و کاهش قدرت خرید مردم، بسیاری از واحد‌های فرسوده و ناامن حکم طلا پیدا کرده و وارد بازار مسکن شده‌اند.
مردی که ۵۰ واحد مسکونی را به چند صد نفر اجاره داده بود، تحت تعقیب قرار گرفت.
مقایسه قیمت متوسط فایل‌های این مناطق با متوسط شهر مشخص می‌کند، حدود ۲۰ میلیون تومان در مترمربع فاصله وجود دارد.
در اروپا وضعیت چگونه است؟
بررسی مرکز پژوهش‌ها نشان داده که هزینه تامین مسکن در پنج سال منتهی به ۱۴۰۱ بیش از ۹ برابر شده است، در حالی که میانگین دستمزد‌ها کمتر از ۷ برابر افزایش داشته است. این بحران اقتصادی و اجتماعی باعث شده تا تعداد قابل توجهی از شهروندان به حاشیه‌نشینی روی آورند. بر اساس آمار وزارت راه و شهرسازی، تا بهمن ۱۴۰۰ حدود ۲۰ میلیون نفر از جمعیت ایران در مناطق حاشیه‌ای زندگی می‌کنند.